JAKA PIĘKNA KATASTROFA!

Keira Knightley wyznała ostatnio, zyskując tym samym moją ogromną sympatię, że czasem wstaje, patrzy w lustro i okazuje się, że wygląda jak „S-H-I-T”. Cóż, pani Keiro, pocieszę panią, że ja też tak mam. Czasem wstaję i nawet nie patrząc w lustro wiem, że owszem, tak, wyglądam jak „S-H-I-T”.

Kiedy człowiekowi włosy sterczą i za żadne skarby nie dają się ułożyć Amerykanie używają określenia  „bad hair day”.

Tak, więc dzień kiedy prezentuję się…tak a nie inaczej, to zdecydowanie „my bad hair day”, bo kołtun mam jakiś i nie jestem już „lalka w ząbek czesana”.

Ale…jest to niestety również „bad face day”, bo zmarchy jakieś  głębsze, a pryszcz umiejscowił się z taką idealną precyzją= centralnie na czole, że nic tylko zrobić sobie z twarzy tarczę strzelniczą. Marzę, żeby być podobną „zupełnie do nikogo”, ale nic z tego!

To niestety nie wszystko.

Okazuje się, że jest to mój „bad love day”, bo ogólnie to ja go „I love You”, ale dziś zdecydowanie „I don’t like You!”;

„bad baby day”, bo choć Muffin to najsłodsza istota na świecie, dziś bezczelnie zrywa wszystkie warunki współpracy;

„bad diet day”, bo ja się zdrowo odżywiam, ale dziś pożeram cukry proste zagryzając glutaminianem i popychając tłuszczami trans, potem mam wyrzuty, więc pożeram ich jeszcze więcej, żeby się do reszty sponiewierać.

Mogłabym tak jeszcze długo, bo mój „bad day”, to układanka składająca się z tysiąca puzzli.

Pocieszam się, że wszyscy tak mają, bo chyba nie tylko ja i pani Keira?

(na zdjęciu: pani Keira, mojego zdjęcia brak, bo pod koniec jednego z TYCH dni zawsze nucę sobie:”It’s been a bad day, please don’t take a picture!”)